هیئت محبان المهدی

بسمه تعالی

سخنرانی شب اول محرم حجت الاسلام سولقانی 22/7/94

سوره مبارکه فصلت آیه ۳۰

إِنَّ الَّذینَ قالوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ استَقاموا تَتَنَزَّلُ عَلَیهِمُ المَلائِکَةُ أَلّا تَخافوا وَلا تَحزَنوا وَأَبشِروا بِالجَنَّةِ الَّتی کُنتُم توعَدونَ﴿۳۰﴾

به یقین کسانی که گفتند: «پروردگار ما خداوند یگانه است!» سپس استقامت کردند، فرشتگان بر آنان نازل می‌شوند که: «نترسید و غمگین مباشید، و بشارت باد بر شما به آن بهشتی که به شما وعده داده شده است.

     دریافت فایل pdf

صوت سخنرانی شب اول            آقای سولقانی            دریافت

ما در خصوص پیشرفت دیگران قالبا سه نوع موضع می گیریم:

1-   شانس را مطرح می کنیم که مثلا شانس با کسی یار بود و ما با هم شروع کردیم و سالیان سال با هم بودیم و شانس با آن یار بود و پیشرفت کرد که البته چیزی جز توهم نیست، شاید یکی از علت ها این بوده که در گذشته یه عده افراد ضعیف، می دیدند که یه عده یک شبه پولدار می شده اند (البته به زعم خودشان) و کم کم این تبدیل به فرهنگ شده است که یک عده شانس دارند و ما شانس نداریم.

2-   یه عده هم این موضوع را می اندازند گردن قضا و قدر، باز این یه مقدار بهتر است اما درست نیست، یه عده سر همین موضوع جبرگرا شده اند و یک عده هم اختیارگرا، باز این بهتر است اما این هم اشتباه هست و واقع مطلب این است که اینطور نیست، کسی مفهوم قضا و قدر را بفهمد می بیند که اشتباه هست، قدر الهی به آن علم خدا می گویند که به خصوصیات موجودات، عالم است و از آن طرف که این موجود با این خصوصیات چه زمانی باید به وجود بیاید و چه زمانی باید از بین برود و عوامل بوجود آوردنش چه چیزی باشد و ... می شود قضای الهی. حالا اگر به سراغ این افراد بریم و بگوئیم علت این پیشرفت ها و عقب افتادگی ها چی است، چطور این را حل بکنیم؟ عالم طبیعت عالم اسباب و مسببات است، خداوند متعال که ما بهش می گوئیم ولله العزیز الحکیم که خداوند متعال حکمت داره و از رو حکمت هر کاری و انجام می دهد، این کار عبسی است که خداوند متعال بیاد و انسان و عالم را با حکمت خلق بکنه و بعد در نهایت حوادثی که برای انسان پیش می آید را بدون علت و دلیل برایش پیش بیاورد ، اینگونه نیست که خداوند بگه که ملائکه بیائید من هرچیزی را می گویم بر پیشانی اون بنویسید. اینکه اگر بچه ای از راه پله بیافتد و بمیرد و یا فلج بشود اینطور نیست که خداوند برایش این سرنوشت را نوشته باشد، و بایداین اتفاق برایش بیافتد. خداوند متعال نوشته است که یکی از عوامل افتادن بچه می توانداین باشد که راه پله نرده ندارد، و اگر در باز باشد و راه پله هم نرده نداشته باشد مسلما بچه خواهد افتاد، اینطور نیست که خدا برایش این را نوشته باشد.

3-   دیدگاه سوم این است که بیاییم تمام پیشرفت ها و تمام پسرفت ها را به گردن خودش بیاندازیم و بگوئیم اگر کسی به جایی رسید دارد نان تلاش و پشتکار خودش را می خورد و اگر کسی نرسید نتیجه ی تنبلی خودش است. اگر کسی رسید دارد نان استقامت خودش را می خورد، تلاش کرده در این راه ، شب بیداری ها کشیده، زحمت کشیده، خون دل ها خورده، محرومیت ها تحمل کرده تا رسیده به اینجا. ما در این خصوص ضرب المثل های زیادی هم داریم. مثلا هرچه پول بدهی همان مقدار آش می خوری، یعنی هرچی زحمت بکشی نتیجه می گیری. نابرده رنج گنج میسر نمی شود مزد آن گرفت جان برادر که کار کرد.

استقامت در زندگی ما ، در گفتمان ما جریان دارد، اما متاسفانه نگاه ما به استقامت نگاه نظری است و فقط از دور می گوییم به به، در هر عرصه ای استقامت لازم است و مهمترین آن در راه تقرب خدا است.

امیرالمومنین علی علیه السلام می فرمایند اگر کسی استقامت کند به فلاح و رستگاری می رسد، هرچی کرامت از بزرگان سراغ داریم همه از استقامت است.

پیغمبر وارد جمعی شد و در میان اصحاب فرمود ایها الناس اتقو الله وستقیمو الیه و بعد فلسفه استقامت رو می فرمایند: فان الاستقامته درجه بها کمال الامور و نظامها، درجه ای است که اگر بخواهد هرکاری به اوج کمالش برسد با این می رسد، و اگر کسی بخواهد به خیر برسد، به تمام خوبی برسد باید استقامت کند

به مرحوم آیت الله کشمیری گفتند آقا این بیت که حافظ می گوید

 قومی به جد و جهد نمایند وصل                 دوست قوم دگر حواله به تقدیر می کنند

شما با کدام موافق هستید؟ گفت اولی . بعد فرمود با تنبلی کسی به جایی نمی رسد